Openbaar vervoer in Korea: het paradijs?

Vandaag geen dagboekpost, maar iets helemaal anders. Ik startte met het idee een klein woordje te zeggen over het openbaar vervoer hier, maar toen ik eenmaal op dreef was werd het duidelijk dat ik maar beter een hele blogpost aan dit onderwerp wijdde! Ik probeer het zo volledig mogelijk te vertellen maar dit is waarschijnlijk lang niet alles dat ik over dit onderwerp kan zeggen, het zal wat onsamenhangend zijn maar ik hoop dat dat geen probleem is! 😉

Een wirwar van metrolijnen en metrostations! (photo credit: printable-maps.blogspot.kr)

Openbaar vervoer (in deze uitleg heb ik het dan vooral over de metro’s), zo gehaat in Belgie maar zo geliefd hier! Het zit hier allemaal goed ineen en is heel gemakkelijk te begrijpen (en … op tijd!). Al kom ik wel vaker in een fout station terecht, dat ligt niet aan het systeem zelf. En terug ‘op het juiste spoor’ geraken is absoluut niet moeilijk! Wachten is niet nodig, binnen de 5 a 10 minuten komt de volgende metro aan dus als ge juist 1 miste: geen probleem! De metrolijnen hebben allemaal hun eigen kleur, zodat ze niet alleen aan hun nummer kunnen herkend worden, maar dus ook aan hun kleur, die je in de stations gemakkelijk en van ver kan identificeren.

Een typisch (behalve dat het leeg is) metrostation. (photo credit: dailytravelphotos.com)

De stations: als ge geen Koreaans kunt lezen, is het geen probleem: stationsnamen en bewegwijzering staan ook in het Engels, net als (bijna) alles dat wordt omgeroepen. In elk station staat aangeven in welke riching de trein op dat spoor rijdt (een drietal belangrijke station) en aan het spoor op de glaswanden staat het vorige, huidige en volgende station aangegeven. Glaswanden? Ja, langs de sporen zijn glaswanden aangebracht met automatische deuren terhoogte van de deuren van de metro, veiligheid boven alles! + ge weet waar de deur zal stoppen! Op de perrons staat dus aangegeven waar de deuren zullen stoppen en ook waar de speciale ruimte –zie verder- zich bevinden. Er wordt verwacht dat iedereen mooi in een rij op het perron wacht, zodat in- en uitstappen vlot en snel kunnen verlopen.

Typische metroscene. (photo credit: rabbitloveskim.com)

In de metro: in elke coupe is aan beide uiteinden een ruimte voorzien voor ouderen, zwangere vrouwen, gehandicapten of moeders met kleine kinderen, te herkennen aan de rode zeteltjes. Het is dus de bedoeling dat die steeds vrijgehouden worden en dat mensen die niet tot deze categorieen behoren hier niet gaan zitten. De metro’s hebben zitjes tegen de zijwanden en in het midden is een strook voorzien om recht te staan, met baren om zich aan vast te houden. De vloer van de metro heeft de kleur van de lijn, lijn 1 bijvoorbeeld is ook gekend als de blauwe lijn, dus de metrostellen hebben een blauwe vloer, lijn 2 is gekend als de groene lijn en heeft dus groene vloeren. Verder zien we de metrokaarten; aan de ene kant de volledige metrokaart met alle lijnen in en om Seoul en langs de andere kant een overzicht van deze lijn en de transferstations. In de meeste metrostellen hanger er aan het plafond ook schermen waarop de komende halte in Koreaans en Engels verschijnen, en aan welke kant de deur opent (dit kan je ook op de kaart van deze lijn zien). Wat ik nog even wil zeggen is dat ik het best grappig vindt dat heel wat mensen gewoon zittend of zelfs staand slapen op de metro! Wat mij langs de andere kant enorm irriteert is dat de niet-slapende Koreanen de hele tijd met hun gigantische smartphone bezig zijn. Die gebruiken ze voor gewone dingen zoals communicatie (natuurlijk, daarvoor werd de gsm uitgevonden!), voor spelletjes (zozat iedereen speelt het spel waarbij ge 2 dingetjes kunt omwisselen om 3 of meer op een rij te maken) en internetbrowsen, voor naar tv te kijken, muziek te beluisteren, de metrokaart te checken, … en ook als uhh spiegel. Over spiegels gesproken, heel wat meisjes –en zelfs jongens- gebruiken hun tijd op de metro om zichzelf te checken, of hun haar goed zit en om hun make-up bij te werken.

T-money: veelzijdig en compact! (photo credit: wikipedia)

T-money: fantastische uitvinding! Dit is een kaartje –magnetisch veronderstel ik- ter grootte van een bankkaart, waarmee ge kunt betalen voor de metro, de bus, de taxi, in ‘convenience stores’ (7Eleven, FamilyMart, GS25, Ministop), voor parking, musea, Lotte World, cinema, automaten, online shoppen, in universiteiten, bij kopieermachines, in fastfood restaurants, … Noem maar op. Het is dus niet zomaar een kaartje om uw bus of metro mee te betalen! Enorm handig Hoe werkt het? In elk station, voor ge naar het perron geraakt, staan machines waar ge uw kaart moet scannen en dan pas kunt ge door naar het perron. Zo lang ge niet uit het station gaat, moet ge niet opnieuw scannen en wanneer ge dan het station verlaat en uw kaart opnieuw scant, weet T-money welke afstand ge hebt afgelegd en hoeveel er dus van uw kaart moet gaan. Je hoeft dus geen tickets te kopen en ook geen bewijs kunnen tonen aan een conducteur (zeg nu zelf, voor ons Belgen is dit toch een beetje als een paradijs…). De kaart is herlaadbaar en geldig voor een bepaalde periode (als ik mij niet vergis een half jaar). Herladen is ook heel gemakkelijk via machines die in elk station en in convenience stores terug te vinden zijn, ook in het Engels te gebruiken. De standaardprijs voor een metrorit met T-money is 1050 WON (0.73 euro ongeveer) voor minder dan 10 km, zonder T-money-kaart is dat 1150 WON (zo’n 80 eurocent). Op elke bus bevindt aan de voor en middendeur ook een machine waar ge als ge op- en afstapt eens scant en het systeem weet direct hoeveel het u kost. En als ge de bus direct voor of na de metro neemt (binnen een half uur) is het gratis!

Opstappen en T-money scannen! (photo credit: exploringkorea.com)

Bussen: ze verschillen niet veel van bussen in Belgie; zeteltjes, baren om u aan vast te houden als ge moet rechtstaan en een knopje om op te drukken als ge er de volgende halte af moet. En voor de fervente busgebruikers in Belgie onder ons: in Belgie rijden de chauffeurs ook niet bepaald veilig en doen ze alsof ze alleen in hun bus en op de baan zijn, toch? Het is hier niet anders, erger in feite! Het is even spannend als een rollercoaster, dat kan ik u wel zeggen! Maar natuurlijk zijn er ook positieve kanten aan de bussen hier… Ten eerste natuurlijk het T-money-systeem, maar er is meer. Aan veel haltes is een scherm te vinden waarop je kan zien hoeveel minuten een bus nog weg blijft, welke de eerstvolgende bussen zijn, aan welke halte de bus zich bevindt en nog meer. Als ik het goed gezien hebt, kunt ge zelfs uw T-money hier al scannen. En ook op de bussen is een scherm te vinden, waarop filmpjes worden afgespeelt tussen het omroepen van de haltes door –helaas zonder geluid. Elke halte wordt omgeroepen en op het scherm getoond, alsook de eerstkomende halte. Op het scherm vindt ge nog andere informatie, zoals een weerbericht, een klok, het busnummer en zelfs de wisselkoersen van de won, de Amerikaanse dollar, de yen en de euro.

Ik probeer mijn posts niet langer dan 1000 woorden te maken en ik zit al aan meer dan 1200. Ik ga het hierbij houden dus.